Eind oktober beleefden we nog een mooie zonnige week in Casa Trasimonte. Sommigen waagden zich zelfs nog in het zwembad, al was dit voor de meesten nu toch net te koud. Vanaf november sluiten we het zwembad dan ook af tot ergens in april. Afhankelijk van het weer, kan het dan al lekker warm worden en met de warmtepomp kunnen we nog enkele graadjes bij verwarmen.
Maar ook zonder zwembad is er in deze streek heel wat te beleven in het najaar. Dit jaar woonden we de olijvenpluk bij. Ina, die normaal onze gasten verwelkomt bij aankomst in Casa Trasimonte, had ons uitgenodigd bij haar op de olijfgaard. Deze is prachtig gelegen net voorbij Passignano sul Trasimeno en heeft een prachtig uitzicht op het Trasimeens meer.
De olijvenpluk is een familiale gebeurtenis. Alle generaties helpen mee. En ’s middags wordt er gepicknickt op de olijfbakken. Het was al flink warm en iedereen was al druk in de weer op het moment dat we arriveerden. De dagen voordien was de ondergrond al vrijgemaakt van braamstruiken en andere plantengroei. Zo konden ze nu de netten leggen op een min of meer begaanbare ondergrond. We kregen een boom toegewezen en konden meteen beginnen. Moeilijk is het niet. Intens wel. Alle olijven moeten met de hand verwijderd worden van de takken tot op de hoogte waar men zelf aankan. Voor de bovenste takken wordt gewerkt met een lange stok die op het einde voorzien is van een apparaatje dat de twijgen laat trillen zodat de olijven er op die manier afvallen.
Er zijn heel wat verschillende variëteiten van olijven. Eenzelfde boom kan zowel zwarte als groene olijven voort brengen. Eind oktober of begin november zijn ze allemaal rijp, ongeacht de kleur.
Het vraagt wat handigheid, maar na een tijdje vallen de olijven vlot van de boom en vullen de netten zich. Bij het rondstappen worden de olijven soms geplet. Dan worden de netten glibberig en is het opletten om niet te vallen op de oneffen ondergrond op de helling. Enkele platgetrapte olijven hebben alleszins geen invloed op de kwaliteit van de olie die hiermee gemaakt zal worden.
De bomen worden één voor één kaal geplukt. Het is een hele karwei en het aantal gewerkte manuren staat eigenlijk niet echt in verhouding met de opbrengsten die men hieruit zal halen. Bovendien kan dit ook nog van jaar tot jaar heel erg verschillen. Dit jaar was de olijvenoogst bijzonder mager. Dit was het gevolg van de olijvenvlieg die de bomen had aangetast.
Zo is het mogelijk dat één boom het ene jaar 2 liter olie opbrengt en het andere jaar slechts een halve liter. Als men weet dat men voor een liter olijfolie slechts ca. 15 EUR betaalt, dan begrijpt men dat deze mensen geen geldgewin nastreven, maar vooral het natuurschoon in deze streek onderhouden en de traditie van de olio nuovo in ere houden.
Alle olijven worden eerst in de netten samengebracht en vervolgens in bakken opgeslagen. Deze worden dan (vaak per Ape) naar de perserij gevoerd en quasi onmiddellijk verwerkt. Als men hiermee langer dan 24 uur wacht, dan oxideren de olijven, hetgeen een erg onaangename smaak geeft.
De perserij van Tuoro sul Trasimeno is niet bijzonder groot. Het is er wel druk want iedereen komt in deze periode zijn olijven afleveren. De bakken met olijven worden op naam klaargezet. Een windmachine zeeft eerst de bladeren uit de olijven. Vervolgens worden de olijven via transportbanden naar de persen gevoerd. Daar ontstaat het eerste sap. Dit wordt gecentrifugeerd om het water af te scheiden zodat enkel de olie overblijft. Het vruchtvlees bevat zo’n 30% olie en de pitten 5%. Na enige tijd begint dan de olie druppel per druppel uit de machine te vallen. Het lijkt precies een lekkend kraantje, maar dan met olijfolie. Enkel de olijfolie met de beste kwaliteit en zonder verdere behandelingen of toevoegingen na de eerste persing krijgt het label ‘extra vergine’. Het lijkt wel vloeibaar goud.
Later kregen we van Ina enkele flesjes van de olie die gemaakt werd uit de olijven die we zelf mee hadden geplukt. Dat is natuurlijk onbetaalbaar. De olie smaakt heerlijk in allerlei gerechten, maar is ook bijzonder lekker op brood voor de maaltijd. De olie is intens van smaak en als we deze in België gebruiken, dan proeven we de zon en is het Trasimeense meer plots zeer nabij. Wij kijken alweer uit naar onze volgende vakantie in Casa Trasimonte.
Comments